Rok Wodnego Królika

Wystawa prac Ewy Ciepielewskiej i Martyny Czech, BWA Warszawa, 14.04 – 27.05.2023 Rok Wodnego Królika przyznam – i niech będzie mi to wybaczone – nie jest dla mnie tematem szczególnie pociągającym czy intrygującym. Mglista chińska przepowiednia obiecująca nadejście spokoju i harmonii, jak wszelkie horoskopy wzbudza we mnie łagodny ale jednak półuśmiech. Czasy są, jakie są,Czytaj dalej „Rok Wodnego Królika”

Rozmowa z kuratorką wystawy “Kim jest Janina Węgrzynowska?

Innowacyjne, progresywne, eksperymentujące a mimo to często poza głównym nurtem i bez wystarczającego wsparcia. Po śmierci ich twórczość bez odpowiedniej opieki skazana zostaje na rozproszenie i zniszczenie. Jednak, dzięki takim wystawom jak ta w warszawskiej Galerii Studio otwartej 16 stycznia tego roku, biografie kobiet-artystek przywołane zostają szczęśliwie z mroków zapomnienia. Zapraszam na rozmowę z kuratorką Pauliną Olszewską. > Rozmowa z kuratorką wystawy „Kim jest Janina Węgrzynowska?”Czytaj dalej „Rozmowa z kuratorką wystawy “Kim jest Janina Węgrzynowska?”

Chciałabym być atrakcyjna. Angelika Rudak

Jest grubo, dużo, na bogato. Gdzie nie spojrzeć ostre szpony, wypięte pośladki i wilgotne języki. Na swoich płótnach Rudak tworzy świat duszny i niemal pornograficzny. Każdy centymetr wysycony jest tutaj kolorem, formą i typografią po brzegi. Artystka do starcia ze swoją publicznością wytacza bowiem najcięższe działa i żadnych jeńców nie bierze. Wyprane z wszelkiej subtelnościCzytaj dalej „Chciałabym być atrakcyjna. Angelika Rudak”

Bajki nie będzie. Anna Radzimińska

Syntetyczne kreatury Anny Radzimińskiej mają swój lekko toksyczny, lecz nieodparty, urok. Z jej temperowych kompozycji wyzierają zaskakujące animalistyczno-roślinne twory. Nad rozczłonkowaną antylopą sążniste łzy leje pluszowy tygrys, rozerotyzowana płaszczka hipnotyzuje znad wanny kolcem pełnym jadu, a depresyjna ośmiornica bezrefleksyjnie rżnie piłą swoje potężne macki-ramiona. Płaska nasycona plama barwna Radzimińskiej opisująca te historie i dziwy przesuwaCzytaj dalej „Bajki nie będzie. Anna Radzimińska”

Warszawa da się lubić?

Pytanie rzucam jak kij w mrowisko, bo wiem dobrze, jaką burzę może rozpętać. Wszystkim zwalczającym się obozom prezentującym w tej kwestii przeciwstawne opinie nie zamierzam jednak podrzucać dodatkowych argumentów za lub przeciw. W zamian zaproszę wszystkich do wspólnej podróży. Ciekawa koincydencja sprawiła bowiem, że jeszcze do stycznia roku 2023 można w trzech stołecznych instytucjach publicznychCzytaj dalej „Warszawa da się lubić?”

Dziwne owoce rajskich drzew

Przez szklane tafle dużych okien galerii HOS nawet najbardziej obojętnego na sztukę przechodnia ten widok musi przyciągnąć i zainteresować. Białe wnętrze zakwitło z końcem września świeżą zieloną murawą a na środku wnętrza rozpostarło swoje gałęzie całkiem sporych rozmiarów drzewo. U jego stóp spośród zielonych źdźbeł trawy wychyla się głowa zwiniętego w arabeskę węża. Jeśli toCzytaj dalej „Dziwne owoce rajskich drzew”

Polska jest tutaj

Dworce zawsze kojarzyły mi się z peerelowskim brudem i zaduchem unoszącym się w zatęchłym powietrzu poczekalni. Ale od chwili, gdy zetknęłam się z pracami Igora Przybylskiego już tak nie jest. Ku swemu największemu zdumieniu poczułam nawet, że wzorem jego hipnotyzujących obrazów, zdjęć i prac wideo sama także mam ochotę dokumentować, choćby w głowie, dworce, naCzytaj dalej „Polska jest tutaj”

Woman Art Power

O czym mówią kobiety? O tym samym co mężczyźni – o sobie, swoich radościach, problemach i traumach, o świecie, który ich otacza, o przedmiotach i ludziach, polityce i społecznych zjawiskach. O tym wszystkim mówią – tak samo jak mężczyźni – ze swojego indywidualnego punktu widzenia. Dynamiczny rozwój różnorodnych teorii feministycznych przedstawia znoszące się czasem nawzajemCzytaj dalej „Woman Art Power”

Kobieta w podróży

Nie, nie o mnie tutaj chodzi, choć w podróży być lubię, z wiekiem nawet coraz bardziej, a po covidowych lockdownach wręcz spazmatycznie. Ku rozpaczy moich bliskich planami wyjazdowymi żyję już na rok a nawet dwa lata do przodu, one dodają mi energii, wybijają z rytmu dnia powszedniego, a ich brak podcina skrzydła. Tamarę Łempicką (1898-1980) do ciągłychCzytaj dalej „Kobieta w podróży”

Fala Anety Grzeszykowskiej

Jeśli ktoś z Was zetknie się z jej obiektami i twórczością po raz pierwszy, poczuć się może bardzo nieswojo, proszę jednak zachować spokój. Podziwiając rzemieślniczą biegłość artystki w opracowaniu skóry nie łamiecie prawa. Artystce o wywołanie tego niepokoju i lekkiego dyskomfort u odbiorcy właśnie chodzi. Aneta Grzeszykow­ska (ur. 1974) to jedna z naj­bar­dziej uznanych pol­skichCzytaj dalej „Fala Anety Grzeszykowskiej”